Του Ashoka Mody*

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί καταπέλτη ενάντια στα μνημονιακά προγράμματα που εφαρμόστηκαν και «έθαψαν» στην κυριολεξία την Ελλάδα. Και έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό το κείμενο γιατί προέρχεται από την «καρδιά» του ΔΝΤ, από πρώην κεντρικό στέλεχός του. Γιατί τα βέλη είναι εξ οικείων.

Αυτό, όμως, που έχει σημασία, είναι ότι ο Ashoka Mody κάνει μια ρηξικέλευθη πρόταση  προς το ΔΝΤ: να διαγράψει μονομερώς το χρέος της Ελλάδας και να «ξεκουμπιστεί» από το πρόγραμμα.

Και αυτή η πρόταση είναι κόλαφος προς όλες τις κυβερνήσεις και πρώτα απ’ όλα προς την κυβέρνηση Τσίπρα, που δεν τολμούν ούτε καν να ψελλίσουν την απόλυτα αναγκαία, για λόγους επιβίωσης, διαγραφή ενός επονείδιστου και μη βιώσιμου χρέους.

Ν.Ζ

Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα ήταν μια ολοκληρωτική καταστροφή: ξανά και ξανά, η αποτυχία του να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα έχει φέρει πόνο στους Έλληνες. Όταν τα μέλη του δ.σ. του Ταμείου συνεδριάσουν την Δευτέρα, θα πρέπει να συμφωνήσουν ναδιαγράψουν τα χρέη της χώρας και να αποχωρήσουν.

Το ΔΝΤ δεν θα έπρεπε καν να είχε συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα από την αρχή. Στα τέλη Μαρτίου του 2010, με τις ανησυχίες για την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να αποπληρώσει τα χρέη της να ταρακουνούν τις αγορές, οι ηγέτες της Ευρώπης ήθελαν το ΔΝΤ να μείνει μακριά. Οι Ευρωπαίοι φοβούνταν ότι η οικονομική βοήθεια του Ταμείου σε έναν “δικό τους” θα σηματοδοτούσε ευρύτερη αδυναμία στη νομισματική ένωση. Όπως το έθεσε περίφημα ο Jean-Claude Juncker: “Εάν η Καλιφόρνια είχε πρόβλημα χρηματοδότησης, οι ΗΠΑ δεν θα προσέφευγαν στο ΔΝΤ”.

Παρόλα αυτά, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel αποφάσισε ότι η παρουσία του ΔΝΤ ήταν το σήμα που χρειαζόταν για να πείσει τους Γερμανούς πολίτες ότι η Ελλάδα χρειαζόταν επείγουσα χρηματοδοτική στήριξη και ότι θα επιβαλλόταν αυστηρή πειθαρχία στην χρήση αυτών των κεφαλαίων. Οι πολιτικές προτεραιότητες της Merkel συνέπεσαν με τα συμφέροντα του επικεφαλής του ΔΝΤ, Dominique Strauss Kahn, ο οποίος ήθελε απεγνωσμένανα τραβήξει το ΔΝΤ από την αφάνεια. Από εκείνη τη στιγμή, το ΔΝΤ έγινε το εργαλείο της Ευρώπης –κυρίως της Γερμανίας- στην Ελλάδα.

Τότε ήρθε το μεγάλο λάθος: στο Δ.Σ. του ΔΝΤ, και παρά την έντονη αντίθεση διάφορων εκτελεστικών μελών, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πίεσαν για ένα πρόγραμμα διάσωσης που σε αντίθεση με τουςκανόνες του Ταμείου, δεν θα επέβαλε ζημιές στους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας (τράπεζες και διεθνή funds). H απόφαση στηριζόταν στον ψευδή ισχυρισμό ότι “η αναδιάρθρωση” του ιδιωτικού χρέους θα προκαλούσε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση.

Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ δάνεισαν στην Ελλάδα ένα τεράστιο ποσό για να αποπληρώσει τους υφιστάμενους πιστωτές της. Το χρέος της Ελλάδας παρέμεινε αμετάβλητο και επαχθές, και οι πιο ευάλωτοι Έλληνες υποχρεώθηκαν να αποδεχθούνεξοντωτική λιτότητα για την αποπληρωμή των νέων επίσημων πιστωτών της χώρας. Η οικονομία γρήγορα και προβλέψιμα περιήλθε σε δίνη.

Ακόμη και όταν το ΔΝΤ αναγνώρισε τα λάθη του, δεν άλλαξε πορεία. Ένα εσωτερικό“αυστηρά εμπιστευτικό”report, έγινε αργότερα γνωστό, αναγνωρίζοντας ότι το πρόγραμμα ήταν γεμάτο με “αξιοσημείωτες αποτυχίες”, συμπεριλαμβανομένης και της απουσίας αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους αλλά και της ακραίας λιτότητας.

Όμως το ΔΝΤ ποτέ δεν ανέλαβε την ευθύνη. Αντιθέτως, απαίτησε ακόμη μεγαλύτερη ρευστότητα το 2014. Τον Δεκέμβριο, ο λαός ξεσηκώθηκε και έφερε στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, που απλώς έκανε τις απαιτήσεις του ΔΝΤ πιο επίμονες. Σε αυτό το σημείο, η απόδειξη ότι η στρατηγική οδηγούσε την Ελλάδα σε οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάρρευση, ήταν συντριπτική. Ήταν σαν να απαιτούσαμε από έναν τραυματισμένο ασθενή να τρέξει γύρω από το τετράγωνο προτού μπει στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Ωστόσο ως συνήθως, η αναπόφευκτη ταλαιπωρία αποδόθηκε στην απροθυμία της Ελλάδας να συνεργαστεί.

Ο παραλογισμός έφθασε στο απόγειό του στα μέσα του 2015, όταν το ΔΝΤ έδωσε στη δημοσιότητα ένα report που ανέφερε ότι με τις τελευταίες προτάσεις λιτότητας της Ευρώπης, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να αποπληρώσει τα χρέη της. Σε εκείνη την περίοδο, η δική του έρευνα έδειξε ότι η καλύτερη επιλογή θα ήταν να διαγραφεί το χρέος και να εγκαταλειφθεί κάθε νέα δημοσιονομική λιτότητα. Αυτό θα έδινε στην Ελλάδα κάποια ελευθερία να αναπτυχθεί ξανά και πιθανώς, ακόμη και να προσελκύσει νέες επενδύσεις. Και μόλις αυτή η διαδικασία ήταν σε εξέλιξη, η Ελλάδα θα μπορούσε να απαλλαγεί από τους επίσημους πιστωτές της και να εξαρτηθεί για άλλη μία φορά στους ιδιώτες πιστωτές, με την σημείωση ότι ήταν πλήρως υπεύθυνοι για τα ρίσκα που αναλάμβαναν.

Το ΔΝΤ έχει έκτοτε επιχειρήσει να κινηθεί στη σωστή κατεύθυνση καλώντας επανειλημμένως τους Ευρωπαίους να “κουρέψουν” σημαντικό μέρος του χρέους. Οι Γερμανοί, ωστόσο, αρνούνται την όποια σοβαρή διαγραφή χρέους. Αντ’ αυτού, έχουν ακολουθήσει μια στρατηγική ελάφρυνσης χρέους σε δόσεις επειδή πιστεύουν πως οι Γερμανοί πολίτες δεν θα μπορέσουν να κάνουν το λογαριασμό και να αναγνωρίσουν ότι χορηγείται ολοένα μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους.

Και έτσι η λιτότητα συνεχίστηκε, πιέζοντας την ανάπτυξη και ωθώντας το φορτίο του χρέους της Ελλάδας –υπολογισμένο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η τελευταία ανάλυση του ΔΝΤ, η οποία προετοιμάστηκε για τη συνάντηση της Δευτέρα, αναφέρει πως το επίπεδο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας θα μπορούσε να γνωρίσει “εκρηκτική άνοδο”.

Η στρατηγική αυτή είναι εντελώς ανόητη. Οι Έλληνες έχουν βιώσει αχρείαστο πόνο. Εκείνοι που μπορούν να φύγουν, το κάνουν, εγείροντας την απειλή μιας γερασμένης, έρημης χώρας. Κάθε ημέρα που περνά, οι πιθανότητες οι επίσημοι πιστωτές της Ευρώπης να πάρουν πίσω τα χρήματά τους φθίνει. Οι επενδυτές έχουν ανεβάσει ξανά τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, καθώς ορθώς φοβούνται ότι βρισκόμαστε σε ένα ακόμη αδιέξοδο.

Η αγωνία δεν θα τελειώσει, εκτός αν το ΔΝΤ εξαναγκάσει καταστάσεις. Το Ταμείο και οι βασικοί του μέτοχοι -οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί- έκαναν το αρχικό λάθος και διαιώνισαν τα σφάλματα. Ένα απλό mea culpa δεν είναι αρκετό: η πραγματική λογοδοσία απαιτεί από τους μετόχους του ΔΝΤ να αποδεχθούν έντιμα πραγματικές απώλειες. Αυτό σημαίνει να διαγράψουν τα χρέη της χώρας προς το ταμείο και να αφήσουν τους Έλληνες και τους Ευρωπαίους να εργαστούν από τη δική τους λύση σε αυτό το χάλι. Αν το ΔΝΤ εξακολουθήσει να συμμετέχει, θα καταφέρει μόνο να τεμαχίσει περαιτέρω την αξιοπιστία του.

*Καθηγητής στο Princeton University (ΗΠΑ) και πρώην ανώτατο στέλεχος του ΔΝΤ



Από Iskra

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ


Στη βάση της πολιτικής απόφασης της 3ης Συνδιάσκεψης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει σήμερα την πρότασή της γιατον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που απευθύνεται στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος.

Α. Οι πολιτικές εξελίξεις

Οι πυκνές και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις της περιόδου (δεύτερη αξιολόγηση με καταιγιστικά μέτρα ενάντια στον λαό και η ανάγκη ανάπτυξης των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων,  όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών κινδύνων στην περιοχή) δημιουργούν την ανάγκη για διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης  σε ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, απέναντι στον ισχυρισμό όλων των αστικών και μνημονιακών κομμάτων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική(ΤΙΝΑ).

Η πολύμορφη επίθεση περιλαμβάνει: το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και κατακτήσεων, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, την παράδοση των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των αγορών, τους μαζικούς πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, τον «αυτόματο κόφτη», τους δημοσιονομικούς κανόνες της ευρωζώνης και της ΕΕ. Με αυτή την πολιτική χτυπιούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και καταχτήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει ενστερνιστεί και υλοποιεί την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο να σώσει τους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες από τη κρίση του συστήματος τους, προσπαθώντας να πείσει ότι η πολιτική αυτή είναι μονόδρομος και για τα λαϊκά στρώματα. Αντιγράφει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές αστικές κυβερνήσεις.

Την ίδια στιγμή η  ΕΕ, που αποτελεί το «όραμα» της ελληνικής ολιγαρχίας για μισό και πάνω αιώνα,  βιώνει την μεγαλύτερη από ποτέ οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική κρίση. Μετά το ελληνικό και το βρετανικό, ήρθε και το ιταλικό ΟΧΙ για να επιβεβαιώσει όχι μόνο ότι το «κοινό ευρωπαϊκό όραμα» αποτελεί  πλέον εφιάλτη για την εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και ότι δυναμώνει η δυνατότητα να αμφισβητηθεί μαζικά ο «μονόδρομος της ΕΕ» από εργατική σκοπιά.

Την ίδια στιγμή, ζούμε την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) και των αστικών τάξεων στην περιοχή μας, την επέκταση των πολέμων και του δράματος της προσφυγιάς, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκεται ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Γίνεται ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενισχύει τον ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, από κοινού με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Τμήμα αυτής της πολιτικής είναι και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, την οποία στηρίζει και υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση που μετατρέπει το Αιγαίο σε «πεδίο μάχης» κατά των προσφύγων και μεταναστών, με καταδιώξεις από το ΝΑΤΟ, τη FRONTEX και τους συνοριοφύλακες Ελλάδας και Τουρκίας, με στρατόπεδα συγκέντρωσης και ιδιαίτερη προσφυγική γκετοποίηση στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Με βάση τα παραπάνω, κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η συσπείρωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της επίθεσης, την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού από την μέγγενη των ευρωμνημονίων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της  ΕΕ και ΔΝΤ, την ανεξαρτησία από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, που επιδιώκουν να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την κοινωνική πλειοψηφία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού,είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμόςμε ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.



 Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και τηνπολιτική συνεργασία, που  αφορά:

α) Μορφέςμόνιμης κοινής δράσηςστα πλαίσια της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στους κοινωνικούς χώρους,

β) Κοινή συμμετοχή σε μόνιμες δράσεις που αφορούνκορυφαία πολιτικά ζητήματα όπως η Ε.Ε,  το θέμα των λαϊκών ελευθεριών κα

γ)Η από κοινού συμβολή στην ενίσχυση των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων και σχημάτων (συνδικαλιστικό κίνημα, Περιφέρειες, Δήμους, νεολαία, κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς),

δ) ένας ευρύτερος συστηματικός διάλογος, για τα μεγάλα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της αριστεράς και του μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Πιο συγκεκριμένα:

Β. Για την πάλη για την ανατροπή της επίθεσης και την ανασυγκρότηση του κινήματος

Τα βήματα της πολιτικής συνεργασίας περνούν πρώτα από όλα μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα, για να ανατραπεί η επίθεση, για να μην περάσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» και όλες οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις. Η προσπάθεια αυτή αφορά προφανώς ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σε κάθε περίπτωση οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται η παρούσα πρόταση κοινού πολιτικού βηματισμού είναι αναγκαίο να δράσουν από κοινού και ενοποιητικά για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμο ζήτημα ηαναπτυγμένη κοινή δράσηόλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, η από κοινού ενίσχυση των μαζικών, ενωτικών μαχητικών πρωτοβουλιών που συγκροτούνται στο κοινωνικό επίπεδο και επιδιώκουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν κρίσιμες μάχες που πρέπει και μπορεί να δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η προσπάθεια. Οι αγώνες ενάντια στις νέες περικοπές και για αυξήσεις στους μισθούς και τι συντάξεις, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και συνολικά στην πάλη για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών από τα αρπαχτικά της αγοράς, την υπεράσπιση της σταθερής δουλειάς ενάντια στην ελαστική εργασία. Τη δράση μας στο ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής δράσης.  Στο προσφυγικό για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινες συνθήκες στέγασης και εκπαίδευσης για τους πρόσφυγες. Η αντιφασιστική πάλη.

Η στήριξη των προσπαθειών της «από τα κάτω συγκρότησης», στα μέτωπα αυτά και ο προσανατολισμός στην -πιο αναγκαία από ποτέ-ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κόντρα με την εργοδοσία, τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τους μηχανισμούς τους, ο έμπρακτος διαχωρισμός από κάθε λογική «ακολουθητισμού» και «αναμονής» των πρωτοβουλιών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι απόλυτα αναγκαία για πραγματικά βήματα αντίστασης.

Γ.Βήματα για μια άλλη, ανατρεπτική, αντισυστημική, αριστερά

Παράλληλα με την κοινή δράση στο κίνημα, χρειάζεται να ανοίξουμε ένα συστηματικό και συντροφικό διάλογο γύρω από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που έχουν αναδειχθεί. Απέναντι στην ΤΙΝΑ που προβάλλουν τα κόμματα που υλοποιούν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΕΚ), και στον φασισμό (ΧΑ),η επεξεργασία και ο αγώνας για μια εναλλακτική λύσησεαντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνσηαποτελεί κρίσιμο παράγοντα και για το ξεδίπλωμα και τη νικηφόρα πορεία των αγώνων.

Αντικείμενο του  διαλόγου πιστεύουμε πως πρέπει να είναι τα μεγάλα ζητήματα που σφράγισαν την συζήτηση στο κίνημα και την αριστερά το προηγούμενο διάστημα και πρέπει να συζητηθούν πλατιά, στη βάση του κριτηρίου της πράξης και των συμπερασμάτων από την ιστορική εμπειρία ειδικά των τελευταίων χρόνων. Τέτοια ζητήματα, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν:

• Το ζήτημα του αν υπάρχει η δυνατότητα κατάργησης των μνημονίων χωρίς ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ». Εκτιμούμε ότι, με βάση την εμπειρία και ιδιαίτερα το κρίσιμο διάστημα του 2015, έχει αποδειχτεί ότι η ΕΕ με τις συνθήκες, τους κανονισμούς της, έχει οικοδομήσει ένα τερατώδη μηχανισμό «υλοποιημένου» μνημονίου. Το ευρώ αποτελεί όπλο διαρκούς εκβιασμού και πιστωτικής ασφυξίας. Για αυτό η ρήξη / έξοδος από την ΕΕ αποτελεί αναγκαίο όρο για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Η μαχόμενη αριστερά οφείλει και πρέπει να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για αυτή τη μεγάλη σύγκρουση, και να ανοίξει τη συζήτηση για τους αναγκαίους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, ώστε η ρήξη αυτή να γίνει προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού και σε βάρος του κεφαλαίου.

• Το ζήτημα του ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή των εργαζόμενων αν δεν πληρώσει το κεφάλαιο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει ότι η αντιδραστική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη είναι ταξική πολιτική του κεφαλαίου για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του. Η λογική ότι τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετηθούν μέσα από την «συνεργασία όλων των τάξεων», την «δίκαιη ανάπτυξη» ή την «προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση» μέσα στο πλαίσιο της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, οδηγεί στην αποδοχή των κριτηρίων του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, του αστικού εκσυγχρονισμού και τελικά την υποταγή στις αστικές επιλογές.

• Το ερώτημα του αν αποτελεί «εναλλακτική λύση» η προβολή του στόχου για «αριστερή κυβέρνηση»,  μέσα στο πλαίσιο των μηχανισμών του «βαθέως κράτους» (στρατός, μυστικές υπηρεσίες, μηχανισμοί καταστολής), των μηχανισμών εξουσίας του κεφαλαίου (μεγάλεςεπιχειρήσεις, τράπεζες, ιδεολογικοί μηχανισμού του κράτους) και των φανερών ή μυστικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (υπερεθνικοί μηχανισμοί ΕΕ, Ευρωζώνη, ΔΝΤ), υποβαθμίζοντας τον ενιαίο, βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει πως αποδείχτηκε από την εμπειρία ότι αντικειμενικά το ζήτημα της κυβέρνησης τίθεται στο πλαίσιο της πάλης για την  πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της οργάνωσης του λαού με τα δικά το όργανα για ρήξη με το κράτος και τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού,στην πορεία για την συντριβή τους και την αντικατάστασή τους με τους λαϊκούς θεσμούς,μιας δημοκρατίας και εξουσίας των ίδιων των εργαζομένων.

• Το ερώτημα του αν οδηγεί σε αλλαγή των συσχετισμών η αναπαραγωγή «αντιμνημονιακών» ή «αντινεοφιλεύθερων» μετώπων. Πιστεύουμε ότι σήμερα χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην ουσία της αστικής πολιτικής,δηλαδή στην επίθεση στα δικαιώματα, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσειςκαι τους φορείς της(κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόσο με τη συγκρότησή της όσο και με τις πολιτικές προτάσεις που διατυπώνει, στρατεύεται στην οικοδόμηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Δηλαδή ενός μετώπου που το πρόγραμμά του, η προοπτική του και η πρακτική του στρέφονται ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της, στους βασικούς νόμους του συστήματος (της εκμετάλλευσης, του κέρδους, των αγορών κλπ), και έχει ορίζοντά του την πολιτική  εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Που παλεύει για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) και τον πόλεμο. Που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κόσμου της δουλειάς, ενάντια στην σύγχρονη απολυταρχία των πολυεθνικών, του κράτους, των μιντιοκρατών.

Κατάληξη αυτού του κοινού πολιτικού βηματισμού είναι, κατά την γνώμη μας, η επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συνεργασίας οι ρυθμοί και οι μορφές της οποίας θα αποφασιστούν από κοινού από τις δυνάμεις π0υ συμφωνούν σε αυτή την κατεύθυνση,

Πολιτική βάση αυτής της συνεργασίας είναι κατά την γνώμη μας οι εξής κρίσιμοι πολιτικοί στόχοι:

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού  κινήματος.
• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως πχ η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».

• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων  της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την  ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών-εργατικών αναγκών.

• Εθνικοποίηση  του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση τωνσυνδικαλιστικώνκαι κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
• Αγώνας ενάντια στην οικονομική βία που υφίσταται ο λαός. Να σταματήσει η κλοπή των εργαζόμενων  από τις τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών

Προτεραιότητα μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς σήμερα είναι να παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Να συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Να απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του  ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Να απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους, κάθε λογική και πρακτική κρατικής αστικής διαχείρισης που, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής. Να έχει ως ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σύντροφοι / ισσες,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει επεξεργαστεί τα παραπάνω ήδη από την Συνδιάσκεψή της. Συνέβαλε σε μετωπικές πρωτοβουλίες τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Έχοντας σταθερή την επιδίωξη της συμβολής μας στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο και έχοντας συνείδηση ότι αυτό θα είναι μία πορεία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στην λογική ή όλα ή τίποτα. Με την πολιτική αυτή πρόταση επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στο άνοιγμα μιας πλατιάς συζήτησης, να ανοίξει μια διαδικασία ώστε να υπάρξει ο ώριμος και αναγκαίος κοινός πολιτικός βηματισμός για το κίνημα και την αριστερά της ανατροπής που απαιτεί η εποχή μας.

ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σήμερα το πρωί στο στρατόπεδο του Ελληνικού οι αγανακτισμένοι πρόσφυγες ξεκίνησαν διαμαρτυρία με απεργία πείνας για τις συνθήκες που επικρατούν στο στρατόπεδο.
Διαμαρτύρονται για έλλειψη σεβασμού από τους υπεύθυνους του camp στις στοιχειώδεις και απόλυτα δικαιολογημένες απαιτήσεις που προβάλλουν για να εξασφαλιστεί η ανθρώπινη διαβίωση.
Συγκεντρώθηκαν στο χώρο των αφίξεων διεκδικώντας συγκεκριμένα αιτήματα και για να διαμαρτυρηθούν.

Μητέρες με βρέφη και μικρά παιδιά δεν έχουν σε στοιχειώδη επάρκεια τα απαραίτητα όπως βρεφικό γάλα και pampers.
Το φαγητό που προέρχεται από την οργάνωση DRC είναι απαράδεκτο.
Δεν υπάρχει ζεστό νερό και πλυντήρια.
Δεν υπάρχει πρόσβαση στα νοσοκομεία αφού δεν υπάρχουν μεταφραστές.
Τα παιδιά πρέπει να μπούν στα σχολεία.

Η απάντηση της κυβέρνησης στο αίτημα του ασύλου είναι η επικοινωνία μέσω Skype.

Καλούμε την κυβέρνηση να ικανοποιήσει άμεσα τα αιτήματα των προσφύγων και απαιτούμε να βελτιωθούν άμεσα οι συνθήκες στο στρατόπεδο του Ελληνικού και να βρεθούν χώροι φιλοξενίας μέσα στον αστικό ιστό της Αθήνας. Όχι στη διαμονή σε σκηνές.
Το Ελληνικό δεν είναι το μόνο στρατόπεδο που έχει ζητήματα.

Πρόσφατα είχαμε 5 νεκρούς από την αθλιότητα που επικρατεί στη Μόρια, τη Ριτσώνα, τη Σάμο.

Είμαστε μαζί τους!

Γι' αυτό ετοιμαζόμαστε για τη Διεθνή Κινητοποίηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 18 Μάρτη με συλλαλητήριο στην Ομόνοια στις 3μμ.

antiracismfascism.org

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ Π.Σ ΤΗΣ ΛΑ.Ε ΣΤΟ 1ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (Α.Ρ)

ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΞΕΡΑΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ

Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ Η ΕΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗΣ

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Ο Παν. Λαφαζάνης στην πολιτική του παρέμβαση στο 1ο Συνέδριο του Α.Ρ τόνισε μεταξύ άλλων:

''Η περιοχή μας, η Ευρώπη και ο κόσμος όπως τους ξέραμε δεν υπάρχουν πια.

Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ ακολουθεί μια νεοσυντηρητική στρατηγική που αμφισβητεί την λεγόμενη ”παγκοσμιοποίηση” των αγορών με στόχο να διαφυλάξει, ματαίως, την αδιαφιλονίκητη παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, η οποία υποχωρεί και γίνεται ανεπίστρεπτα παρελθόν.

Ένας νέος ”ψυχρός” πόλεμος ΗΠΑ– Γερμανίας και Γερμανίας – ΗΠΑ έχει ξεσπάσει, ενώ ευρωζώνη αλλά και ΕΕ παρακμάζουν και ακολουθούν πορεία αποσύνθεσης και διάλυσης, με το Brexit να έχει ξεκινήσει αυτές τις διαδικασίες.

Στην περιοχή μας διαδραματίζει, πλέον, ένα νέο αναβαθμισμένο ρόλο η Ρωσία και για πρώτη φορά μεταπολεμικά σημειώνονται σημαντικές και κρίσιμες εξελίξεις με επίκεντρο τη Συρία, ερήμην των ΗΠΑ και με κεντρική την παρέμβαση της Ρωσίας.

Η Ελλάδα, τόνισε ο Παναγ. Λαφαζάνης, ”σε ένα περιβάλλον που αλλάζει ταχύτατα, χρειάζεται μια νέα πραγματικά πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πολιτική διεθνών οικονομικών σχέσεων μακριά από τις επιλογές του ευρωατλαντικού οικοπέδου, πράγμα απαραίτητο για να στηρίξει την ασφάλεια της και να βγει από την κρίση και την νεοαποικιακή ιμπεριαλιστική κηδεμονία ΕΕ–ΔΝΤ-ΗΠΑ.”

Ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε ότι ”σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται αναγκαία η έξοδος από την Ευρωζώνη, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, για να μπορέσει η χώρα να κατακτήσει την κυριαρχία της, να θεμελιώσει μια πραγματική δημοκρατία, να καταργήσει τα μνημόνια και τη λιτότητα και να εφαρμόσει ένα σχέδιο παραγωγικού μετασχηματισμού της.”

Ο Παναγ. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι ”σήμερα τη χώρα σαρώνει ένα μεγάλο συνεχώς διευρυνόμενο λαϊκό κύμα ενάντια στο ευρώ και την λιτότητα και υπέρ του εθνικού νομίσματος.

Αυτό το λαϊκό ρεύμα κατά του ευρώ είναι βαθιά ανατρεπτικό, δίνει στη ΛΑ.Ε δυναμική και νέες προοπτικές, ενώ σε λίγο θα αγκαλιάζει τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και πιθανότατα θα διαμορφώσει ένα ριζικά νέο πολιτικό σκηνικό.

Αυτό το νέο πολιτικό σκηνικό που θα επιφέρει βαρύτατο δημοκρατικό πλήγμα στο παρακμιακό και αδιέξοδο μνμημονιακό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και στα εξαπτέρυγα τους, μπορεί να γίνει άμεσα πραγματικότητα, στο βαθμό που θα προωθηθεί ένα πλατύ, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς, μέτωπο όλων των αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, δημοκρατικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Σήμερα, δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Πλεύση Ελευθερίας και άλλες πραγματοποιούν, σε σχέση με χτες, θετικά βήματα που καθιστούν πιο ρεαλιστική τη δυνατότητα αυτού του μετώπου, για τον σχηματισμό του οποίου οι καιροί ου μενετοί.”

Τέλος, ο Παναγ. Λαφαζάνης ”εκτίμησε ως σωστή τη ”νέα” θέση του Αριστερού Ρεύματος, με την οποία υπογραμμίζεται ότι η διαδικασία μετάβασης από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, θα είναι ταυτόχρονα, λόγω των μετασχηματισμών που θα επιφέρει και μια διαδικασία που θα ανοίγει το δρόμο για την αποδέσμευση και την έξοδο της χώρας από την ΕΕ.

Η επίθεση του νεοσυντηρητικού Trump στην Γερμανία και την Γερμανική Ευρώπη σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι για να στηριχτεί η αντιδραστική και ολοκληρωτική ΕΕ, ούτε φυσικά για να διαιωνίζεται η Γερμανική ιμπεριαλιστική μπότα στη χώρα μας και τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Ούτε Trump ούτε Merkel – Schaeuble αλλά μια κυρίαρχη, ανεξάρτητη, δημοκρατική, προοδευτική και σοσιαλιστική Ελλάδα είναι το όραμα μας.”

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ δεν έχει μόνο οικονομικές συνέπειες. Όπως μια χώρα βασίζεται στην εκπαίδευση για να πετύχει τους μελλοντικούς της στόχους, έτσι και η ΕΕ, προκειμένου να πετύχει τους δικούς της στόχους, δίνει κατευθύνσεις στα κράτη – μέλη για την εκπαιδευτική τους πολιτική. Στις χώρες με ισχυρή οικονομία οι στόχοι αυτοί συμπίπτουν με τους στόχους του εγχώριου κεφαλαίου. Στις εξαρτώμενες οικονομικά, οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούν κυρίως το πολυεθνικό κεφάλαιο και το ρόλο που αυτό σχεδιάζει για την κάθε εξαρτώμενη χώρα. Αρωγός στην προσπάθεια να επιβληθεί η εκπαιδευτική αυτή πολιτική είναι ο ΟΟΣΑ με την «τεχνογνωσία» του. Εκεί που οι υπάρχοντες θεσμοί δεν δίνουν τη δυνατότητα επιβολής με νομοθετικά μέτρα της επιθυμητής πολιτικής, έρχονται ντυμένες με επιστημονικό μανδύα οι εκτιμήσεις – προτάσεις του ΟΟΣΑ για να πιέσουν. Στη χώρα μας οι κυβερνήσεις έχουν αποδεχτεί το ρόλο αυτό του ΟΟΣΑ, ώστε οι σχεδιαζόμενες στα διεθνή κέντρα πολιτικές να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια που θέτει το εκπαιδευτικό και το λαϊκό κίνημα.

Σύμφωνα με την πολιτική ΕΕ – ΟΟΣΑ: Η εκπαίδευση θεωρείται επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο με κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Θεωρείται υπεύθυνη για την μείωση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση της ανεργίας με την αιτιολογία ότι δεν παράγει εργατικό δυναμικό που να καλύπτει τις ανάγκες τους. Προσέξτε! Στόχος δεν είναι η μείωση της ανεργίας, αφού το εργατικό δυναμικό πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικό, άρα λιγότεροι εργαζόμενοι να παράγουν μεγαλύτερο και φτηνότερο αποτέλεσμα.

Μάλιστα οι ήδη εργαζόμενοι πρέπει να είναι ευέλικτοι, δηλαδή να μετεκπαιδεύονται διαρκώς στα πλαίσια της «διά βίου μάθησης» με δική τους ευθύνη και κόστος. Αυτό θέλει να μαθαίνουν τα παιδιά μας στο «νέο σχολείο» η εκπαιδευτική πολιτική την οποία προωθούν ΕΕ/ΟΟΣΑ και ενστερνίζονται, άλλοτε δειλά, άλλοτε με ενθουσιασμό, οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Η Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ – ΔιΕΕξοδος επιδιώκει, εκτός των άλλων δράσεων, την ενημέρωση του κόσμου και την απομυθοποίηση του αποκαλούμενου «κοινοτικού κεκτημένου» που στην πραγματικότητα είναι μια σειρά θεσμών που αλυσοδένουν τους πολίτες στο άρμα του μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Ειδικότερα για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, η ΔιΕΕξοδος Νοτιοδυτικής Αθήνας σας καλεί σε συνάντηση – συζήτηση για το ρόλο της ΕΕ και του ΟΟΣΑ τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου στις 6 μ.μ. στην αίθουσα Ιμβρίων Ν. Σμύρνης, Ελ. Βενιζέλου 80 (στάση τραμ Μ. Αλεξάνδρου).
Τη συζήτηση θα ανοίξουν με εισηγήσεις οι εκπαιδευτικοί Ζέτα Μελαμπιανάκη (πρωτοβάθμια) και Στέλιος Μαρίνης (δευτεροβάθμια).

Οι "Αναστοχασμοί" μαζί σας μέσα από την Ελεύθερη Ραδιοφωνία της ERTOPEN
σήμερα Κυριακή 5 Φλεβαρη 2017 στις 12 μετά το μεσημέρι....
ΕΣΕΙΣ και εγώ μια ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΑ "αναστοχαζομαστε" τις εξελίξεις και διαμορφώνουμε γνώμη

Μπορεί το Grexit ο Σόιμπλε ;
Αντέχει το Grexit η Ευρώπη ;

Θα το αποφύγει "το πικρό ποτήρι των εκλογών " ο Τσίπρας ;

Δείγματα ανατροπών στον Κόσμο από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ

Μαζί μου ο πολιτικός επιστήμονας κ Κωνσταντίνος Αντωνάκης συζητούμε μαζί σας τα γεγονότα που μας απασχολούν και απο τα οποία εξαρτάται η ζωή μας και η ειρήνη στον κόσμο !

  12 με 2 μετά το μεσημέρι οι "Αναστοχασμοί" στο Ελεύθερο Ραδιόφωνο της ERTOPEN στους 106,7ΜΗΖ στα FM και στο διαδίκτυο www.ertopen.com

.......θα είμαι εκεί φιλοξενούμενος του .....εαυτού μου ......σας περιμένω !!!

Συλλαλητήριο ενάντια στην εξαθλίωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων διοργανώνει το ΠΑΜΕ την Τρίτη 21 Φλεβάρη στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια. 
Καλεί σε μαζική συμμετοχή για να απαιτηθούν δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή, με βάση την εποχή μας - τον 21ο αιώνα, με βάση τις ανάγκες μας.

Στο κάλεσμά του, το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Όλοι στο συλλαλητήριο στις 21 Φλεβάρη, στην Ομόνοια στις 6.30 μ.μ.

Δε θα γίνουμε θεατές στην εξαθλίωσή μας

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,

Έχουμε πολύ πικρή πείρα από τις περίφημες διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση για την υπηρέτηση του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, των μονοπωλιακών ομίλων, ετοιμάζεται να σφίξει και άλλο τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Για μας έχουν τους μισθούς των 200-300 ευρώ, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη ζωή με τα κακοπληρωμένα προγράμματα, τους συνεχείς κόφτες στις συντάξεις και στις ανάγκες μας. Για τους επιχειρηματικούς ομίλους ζεστό χρήμα με νέους νόμους, ένταξη σε χρηματοδοτικά πακέτα, νέες φοροαπαλλαγές. Πάνω στο έδαφος των προηγούμενων αντεργατικών μέτρων που έχουν τσακίσει τη ζωή μας, έχουν συμφωνήσει στο νέο γύρο επίθεσης, με νέα μέτρα που αφορούν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, την εκτεταμένη φοροληστεία και το κατέβασμα του αφορολόγητου σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, νέες αντιλαϊκές συμφωνίες για μετά το 2018, στην παγίωση των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων.

Ό,τι αξίωσαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, η μεγαλοεργολάβοι του κάθε κλάδου τα προηγούμενα χρόνια, έγιναν μνημόνια! Έτσι και σήμερα, ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις απαιτούν νέα μόνιμα μέτρα. διατυπώνουν τους πόθους τους ξεκάθαρα. Στο εβδομαδιαίο δελτίο των βιομηχάνων διαβάζουμε πως "χρειαζόμαστε ένα Ελληνικό Μνημόνιο Plus, που θα ξεπερνάει το manual (εγχειρίδιο) των δανειστών".

Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή για τα κέρδη τους

Πάνω στα αποκαΐδια, χτίζουν τη μελλοντική ανάκαμψη των κερδών τους πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων. Θέλουν να εξασφαλίσουν περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια, εργάτες με αλυσίδες. Θέλουν να καταργήσουν ό,τι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα και απαιτούν να μην υπάρχουν αντιδράσεις, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η συντριβή των δικαιωμάτων του λαού, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αύξηση των κερδών τους.

Σπέρνουν πάλι ψέματα και αυταπάτες!

Δυναμώνουν ξανά οι εκβιασμοί και οι απειλές. Στο οπλοστάσιό τους επανέρχονται μία-μία όλες οι δοκιμασμένες μέθοδοι εκβιασμού. Βάζουν τους εργαζόμενους να επιλέξουν ανάμεσα στη "Σκύλλα και τη Χάρυβδη", να μπουν στη μέση των συμπληγάδων, της δήθεν "καλής" ΕΕ και του "ανάλγητου" ΔΝΤ.

Στο ρυθμό των επιχειρηματικών ομίλων, η κυβέρνηση, τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και επιζητούν τα μνημόνια διαρκείας αλλά και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, μας θέλουν στην αδράνεια, το συμβιβασμό στη μοιρολατρική αποδοχή της βαρβαρότητας.

Χρειάζεται τώρα, να δυναμώσει η αγωνιστική δράση από κάθε σωματείο, από κάθε χώρο δουλειάς, η οργάνωση της απάντησης σε παλιά και νέα μέτρα, η αντεπίθεση για δουλειά με δικαιώματα ζωή με αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα παζάρια τους από την ανάκαμψη και την κανονικότητα που μας ετοιμάζουν. Δεν θα μας επιστρέψουν τα δικαιώματά μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις. Αντιθέτως, αρπάζουν συνεχώς!

Όλοι μαζί εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να ορθώσουμε τοίχος. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τη μικρομεσαία αγροτιά που στα μπλόκα του αγώνα αγωνίζεται απέναντι στον κοινό αντίπαλο, απέναντι στα μονοπώλια που εκμεταλλεύονται το μόχθο μας. Οι φτωχοί αγρότες που τσακίζονται με τους φόρους, το ψηλό κόστος παραγωγής - τις χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων τους, την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή, με βάση την εποχή μας - τον 21ο αιώνα, τις ανάγκες μας!»

6 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

 Τη Δευτέρα 6 Φλεβάρη συναντιόμαστε στη «Σφίγγα». Στην πρώτη μας ανοιχτή συνάντηση για το 2017.  

Ξεκινάμε για να τους ρίξουμε.  

Και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πέσουν.  

Τα μέτρα δεν θα είναι ποτέ τα τελευταία.  

Δεν θα τελειώσουν ποτέ, αν δεν τα τελειώσουμε εμείς.  

Στις 6 Φλεβάρη παίρνουμε θέση μάχης. Απέναντι.  

Απέναντι σε Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.  

Χωρίς Μνημόνια, χωρίς Χρέος, χωρίς Ευρώ, χωρίς άλλους εκβιασμούς και τελεσίγραφα.  

Επιμένουμε ανοιχτά. Επιμένουμε δημοκρατικά. Επιμένουμε και ενημερώνουμε για τα επόμενα βήματα.  

Επιμένουμε έξω. Και συναντιόμαστε παντού.  

Τόπος: «Σφίγγα» (Κιάφας 13, Συμβολή Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, Αθήνα)

Χρόνος: Δευτέρα 6/2/2017, 7.00 μ.μ.
https://youtu.be/NhmDZKGI99Y

Ολόκληρη η ανακοίνωση από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΒΥΡΩΝΑ :



Να σταματήσουν οι πολιτικές που γεννούν εργατικά ατυχήματα

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Την Τρίτη 31 Γενάρη 2017 στον Δήμο Βύρωνα και συγκεκριμένα στο Δημοτικό Νεκροταφείο, συνάδελφος μας ηλεκτρολόγος, στην προσπάθεια του να επισκευάσει πίνακα της ΔΕΗ, χτυπήθηκε στο πρόσωπο από ισχυρή λάμψη(λόγω βραχυκυκλώματος) με αποτέλεσμα να υποστεί έγκαυμα και μικρές βλάβες στους οφθαλμούς του.

Κατ’ αρχήν να ευχηθούμε στον συνάδελφο μας ταχεία ανάρρωση και να είναι πολύ σύντομα κοντά μας.

Την στιγμή του ατυχήματος, στον Δήμο Βύρωνα(και συγκεκριμένα εδώ και 2 μήνες) ήταν ο μοναδικός ηλεκτρολόγος. Και αυτό το εργατικό ατύχημα είναι αποτέλεσμα της έλλειψης προσωπικού(απαγόρευση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού),της εντατικοποίησης της εργασίας, της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, που υλοποιούν τόσα χρόνια στην συντριπτική τους πλειοψηφία και οι Δημοτικές Αρχές. Στο Δήμο Βύρωνα μπορεί μετά και την επιμονή του σωματείου να δίνονται ορισμένα μέσα ατομικής προστασίας(Μ.Α.Π) και αυτά με καθυστέρηση- τέλος Δεκέμβριου δίνονται για το 2016- ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά δεν επαρκούν ( μια φόρμα και ένα ζευγάρι παπούτσια για όλο το χρόνο) καθώς επίσης δεν υπάρχει γιατρός εργασίας, τεχνικός ασφαλείας και δεν γίνονται οι προβλεπόμενες από το νόμο ιατρικές εξετάσεις. Δεν υπάρχουν ατομικοί φωριαμοί για τα ρούχα των εργαζομένων.

Καταγγέλλουμε αυτές τις πολιτικές και όλους όσους τις εφαρμόζουν, με τελικό σκοπό την κατάργηση της μόνιμης-σταθερής εργασίας, την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των Δήμων, την ακόμη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης(5μηνα- τώρα οχτάμηνα με 420-490 ευρώ κ.α.), την καταπάτηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Σας καλούμε σε καθημερινό αγώνα και πάλη για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας.

Να εφαρμοστεί η εργατική νομοθεσία για την υγιεινή και ασφάλεια να γίνουν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Κανένας εργαζόμενος χωρίς μέσα ατομικής προστασίας στη διάρκεια της εργασίας.

Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες του Δήμου, καμία απόλυση, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να μην καταργηθούν τα ΒΑΕ, να υπερασπίσουμε την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας.

Το Δ.Σ.

«Το τελευταίο ψέμα», ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Μιχάλη Κακογιάννη που προβλήθηκε στις αίθουσες το 1958 με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη και με μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, παρουσιάζεται για πρώτη φορά επί σκηνής, στο -2 του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.



Ο Μιχάλης Κακογιάννης συνθέτει με το «Τελευταίο Ψέμα» ένα ρέκβιεμ για τη σήψη και την παρακμή της κυνικής και επιπόλαιης εύπορης τάξης που προήλθε από τα ερείπια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Η ματιά του δημιουργού καταγράφει με χειρουργική ακρίβεια αλλά και με ευαισθησία σεισμογράφου μια εποχή ραγδαίων ηθικών εκπτώσεων και γι αυτό ανήκει στις καλύτερες στιγμές του ελληνικού νεορεαλισμού.



Ο Ένκε Φεζολλάρι, με οδηγό το διάσημο σενάριο, χρησιμοποιώντας και τις επιπλέον σκηνές που δεν είχαν συμπεριληφθεί στην ταινία, υπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Αντώνης Φραγκάκης, η Νικόλ Δημητρακοπούλου και η Αθηνά Τσιλύρα,και σημειώνει: «Πρόκειται για μια ιστορία που διατηρεί δυναμικά στο χρόνο τη δραματικότητα και τον ρεαλισμό εκείνης της εποχής. Μιας εποχής όπου συνοικίες ψυχών ονειρεύονται και παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, ξεπεσμένες ζωές αγωνίζονται να μην ξεπουληθούν τελείως, χρεοκοπημένοι άνθρωποι είναι βουτηγμένοι στο ψέμα και στα προσχήματα. Η ηθική καταρρέει μπροστά στα προβλήματα, και μαζί της καταρρέει μια εύπορη τριμελής οικογένεια που βρίσκεται στα όρια της χρεωκοπίας καταφεύγοντας σε μια σειρά από ψέματα για να διαφυλάξει τη φήμη της. Σήμερα, που όλες οι αξίες είναι σε κρίση, τα διάφορα ερωτήματα γεννιούνται: Μπορεί κάποιος να πετύχει το σκοπό του χωρίς ηθικές εκπτώσεις; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς; Υπάρχει γυρισμός;»



Η Υπόθεση

Στο επίκεντρο της δράσης είναι μια εύπορη οικογένεια, που βλέπει τα οικονομικά της θεμέλια να τρίζουν, καθώς το εργοστάσιο του πατέρα βρίσκεται ένα βήμα από τη χρεωκοπία. Μπροστά στο αδιέξοδο,η ελαφρόμυαλη αλλά και κυνική μητέρα,που νοιάζεται μόνο για τα κοινωνικά προσχήματα, εξωθεί τη μοναχοκόρη της σ' ένα γάμο συμφέροντος. Ενώ όμως η Χλόη, παρότι ερωτευμένη με άλλον άντρα, έχει πάρει την οδυνηρή απόφαση να θυσιαστεί ως άλλη Ιφιγένεια, ένα απρόβλεπτο γεγονός λειτουργεί ως καταλύτης για την απογύμνωση κάθε υποκρισίας και την κατάρρευση αυτού του παρακμιακού συμβιβασμού.



Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: βασισμένο στο σενάριο του Μιχάλη Κακογιάννη

Σκηνοθεσία, Μουσική επιμέλεια: Ένκε Φεζολλάρι

Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη

Σύμβουλος κειμένου: Μαρία Σκαφτούρα

Σκηνικά, Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης

Φωτισμοί: Νίκος Συρίγγος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Πιταούλη

Βοηθός σκηνογράφου: Ανθή Παρασκευά-Βελουδογιάννη

Φωτογραφίες- Videotrailer: Άγης Θεοχαρόπουλος

Σχεδιασμός αφίσας-προγράμματος: Μαρίνα Δρακάτου

Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς



Ερμηνεύουν:

Νικόλ Δημητρακοπούλου (Χλόη Πέλλα)

Αθηνά Τσιλύρα ( Ρωξάνη Πέλλα)

Ανδριάνα Χαλκίδη (Κατερίνα)

Σπύρος Ζουπάνος (Κλέων Πέλλας)

Αντώνης Φραγκάκης (Γαλανός)

Στέλιος Τυριακίδης (Μάρκος)

Άλεξ Κάβδας (Νίκος Δρίτσας)

Βέφη Ρέδη (Λιλίκα)

Στέφανος Παπατρέχας (Αφηγητής/Τραγουδιστής)

Τσουανάτος Θοδωρής (Μπακάλης/Γιάννης/Εκτιμητής έργων τέχνης/ Γιατρός)

Μαρία Νεφέλη Δούκα (Λίλιαν/Πόπη)

Ιωάννα Πιταούλη (Κυρία Πανταζή)

Νατάσα Σουρλαντζή (Καίτη)




















Πληροφορίες

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579



Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο στις 21:30 & Κυριακή στις 19:00

(έως και 9 Απριλίου)

Διάρκεια παράστασης: 90’ (χωρίς διάλειμμα)



Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€, Μειωμένο 10€, Ειδική τιμή 5€

Προπώληση εισιτηρίων 10€ (η τιμή προπώλησης αφορά σε αγορά εισιτηρίων που πραγματοποιείται έως και μία ώρα πριν την ώρα της παράστασης)





Πληροφορίες για την αγορά εισιτηρίων:

Προπώληση:

Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση, τηλ. 210 3418579 και στο www.mcf.gr

Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr.

Εισιτήρια προπωλούνται επίσης και στα παρακάτω σημεία:

• TicketServices Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου),

Ώρες λειτουργίας: Δευ. & Τετ. 09:00 - 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 - 20:00, Σαβ. 10:00 - 14:00.

• Καταστήματα Forthnet

• Seretistravel Πανεπιστημίου 61, Αθήνα, τηλ. 210 3251295





*******

























Στάθμευση στο εμπορικό κέντρο athensheart

Οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ δικαιούνται δωρεάν στάθμευση στο Parkingτου εμπορικού κέντρου AthensHeartαπό Δευτέρα έως Σάββατο από τις 08:00-22:00.Από τις 22:00 έως τη 01:00 η χρέωση είναι 2,5€ και 1€.για κάθε επιπλέον ώρα στάθμευσης. Τις Κυριακές οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ θα επιβαρύνονται με 2,5€ για χρήση του parking από τις 10:00 έως 01:00. Από τις 01:01πμ θα επιβαρύνεται με κόστος 1€ για κάθε επιπλέον ώρα.